قامت صبر

؛؛آه بر خاست برافلاک که آیینه شکست؛؛

قامت صبر؛ زدلواپسی سینه ؛  شکست 

از همان روز؛ خزان شعله  غم را افروخت 

رنگ در ساحت دیرینه ی سبزینه شکست 

از همان روز؛ به دنبال غروبی غمگین 

اشک د ر پلک به خون خفته ی آدینه شکست 

از همان روز فقط هیزم دل ها غم شد 

کعبه را آتش شک ؛ ُحرمت دیرینه شکست

آتش از خاطره ی سینه خجالت دارد !

بس که در موج نگاهش ؛ دل آیینه شکست 

د رنگاه سه نفرُ؛ آه ؛ که تنها سه نفر ؟!

قامت صبر علی (ع) در حرم سینه شکست 

****
مصرع اول از : استاد محمد علی مجاهدی 
***
۱۳۷۸---قم -- سیدعلی اصغر موسوی   
 

پیراهن سیاه

پیراهنی سیاه
و چشمی که گریه می کند !
اندوخته های اندوه مرا
بپذیر ؛ بانو
که زیبا ترین چکامه ی من :
(( دوست داشتن شماست.)):
 حاشا که انگشتان من 
تاریخ را ورق بزنند !
 شما زنده ترینید .
شما لحظه های بلورین ماهتابید ؛
تابیده بر سیاهکاری زمین .
بانو چگونه پلکانی از قصیده می تواند
 به شکوه نامتان دست یابد
کدام مرثیه کدام غزل کدام مثنوی ؟!
می تواند به اندازه ی یک پیراهن سیاه
اندوه فرو خورده ی ما را نشان بدهد
 
                                           ***
هر چند شرم سپید و پیراهنم سیاه است
هر روز و هر شب ؛ سپیده دمان و شامگاهان ؛ گریه خواهم کرد


***

تسلیت

شهادت اولین مظلومه عالم حضرت صدیقه کبری فاطمه زهرا (س) را به تمامی دلسوختگان مکتب ولایت تسلیت عرض می کنم  !